materiał (podłoża): papier
technika: drzeworyt wzdłużny
tech. zdobnicza: kolorowanie
wymiary: 13,4 x 9,2 cm
datowanie odbitki drzeworytniczej:
1801-1841
opis:
Drzeworyt w kompozycji pionowej, kolorowany akwarelą żółtą, cynobrową, błękitną i zielona, przedstawia Matkę Boską w sukni i maforionie zdobionym wzorem roślinnym. Madonna stoi ukazana do połowy ciała, ręce trzyma złożone razem na wysokości piersi, głowę pochyla na lewe ramię i patrzy na Narzędzia Męki, spoczywające na płasko wyodrębnionej powierzchni. Leżą tam następujące Arma Christi: krzyż, bicz, obcęgi, włócznia, szata Chrystusa, korona cierniowa, rękawica, młotek, kielich i trzy gwoździe. Ponadto za Matką Boską po lewej od widza widnieje kolumna ze sznurem. Głowę Marii otacza promienista aureola, na maforionie zakrywającym czoło gwiazda. U dołu napis. Całość ujęta w szeroką ramkę zdobioną kwiatowymi gałązkami i czteropłatkowymi kwiatami w narożach. Ornamentowane pola drzeworytu wykonane w technice białorytu.
numer inwentarza: ECT.3003
uwagi:
Grafika prawdopodobnie wzorowana na wizerunku Matki Boskiej Młodzawskiej (zwanym też cudownym obrazem Matki Bożej Bolesnej z Młodzawy). Obraz znajduje się w miejscowości Młodzawy Małe, pow. pińczowski, woj. świętokrzyskie. Uchodzi za cudowny od ok. 1673 roku.
Drzeworyt pochodzi z kolekcji Józefa Gwalberta Pawlikowskiego (1793-1852) - mecenasa sztuki i kolekcjonera, działacza gospodarczego i politycznego. Wśród różnorodnych zbiorów J. G. Pawlikowskiego gromadzonych w Medyce, znalazła się tam również unikatowa kolekcja 143 drzeworytów ludowych. Tworzona była od lat 30. do 50. XIX wieku, w okresie, kiedy działali ostatni drzeworytnicy wykonujący swe usługi dla ludności wiejskiej. W gromadzeniu ludowych drzeworytów Pawlikowskiemu pomagał Kajetan Wincenty Kielisiński, rysownik i rytownik. W czasie swoich wędrówek po Galicji, Mazowszu, Lubelszczyźnie i Wielkopolsce nabywał on grafiki od drzeworytników i sprzedawców dewocjonaliów. Kilka drzeworytów ludowych pozyskanych zostało także przez Teofila Żebrawskiego. W 1921 roku drzeworyty wraz z całym zbiorem Pawlikowskiego, trafiły do Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, przekazane tam przez wnuka Jana Pawlikowskiego. W latach 40. XX w. znalazły się w zbiorach Biblioteki Akademii Nauk USRR, obecnie w Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece Ukrainy im. Wasyla Stefanyka (przechowywane w Oddziale Sztuki mieszczącym się w Pałacu Baworowskich). Poprzedni numer inwentarzowy w kolekcji Pawlikowskiego: 890.