BAZA
DRZEWORYTÓW
DRZEWORYTÓW
Baza Danych
miano artysty:
Wawro, Jędrzej
miano alternatywne: Wowro, Jędrzej
lata życia: 1864 - 1937 uwagi: Jędrzej Wawro urodził się w Gorzeniu Dolnym niedaleko Wadowic w wielodzietnej rodzinie zamożnego gospodarza. Hulaszczy tryb życia ojca i jego długi pozbawiły syna nadziei na posiadanie własnego majątku i wpędziły w biedę. W poszukiwaniu zarobku Wawro wyjechał na Śląsk, gdzie pracował w kopalni i na roli. Znacznie później, po powrocie do Gorzenia podjął się również pracy w miejscowej papierni. Był dwukrotnie żonaty, miał czworo dzieci, a jego syn Jan, po śmierci ojca również zajął się rzeźbieniem. Wawro nie umiał czytać i pisać, a inspiracje do swoich prac czerpał ze sztuki kościelnej. Wiele zawdzięczał też drugiej żonie, która czytała mu żywoty świętych. Zdolności rzeźbiarskie ujawniły się u Wawry już w dzieciństwie, od najmłodszych lat strugał w drewnie. Do stworzenia drzeworytów namówił rzeźbiarza jego przyjaciel i swego rodzaju mecenas Emil Zegadłowicz. Sam Wawro nie był do końca przekonany do tej formy twórczości i tylko ze względu na Zegadłowicza wykonał cykl desek drzeworytniczych, z których większość weszła w skład teki tzw. "Piecątek beskidzkich". 13 klocków trafiło później do zbiorów Zegadłowicza. Dwa z nich znalazły się w nie znanej bliżej kolekcji krakowskiej, a pięć wykonanych w 1933 roku zakupiła Elma Pratt z International School of Art w Nowym Jorku. W czasie II wojny światowej 10 klocków z kolekcji Zegadłowicza trafiło do zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.
miano alternatywne: Wowro, Jędrzej
lata życia: 1864 - 1937 uwagi: Jędrzej Wawro urodził się w Gorzeniu Dolnym niedaleko Wadowic w wielodzietnej rodzinie zamożnego gospodarza. Hulaszczy tryb życia ojca i jego długi pozbawiły syna nadziei na posiadanie własnego majątku i wpędziły w biedę. W poszukiwaniu zarobku Wawro wyjechał na Śląsk, gdzie pracował w kopalni i na roli. Znacznie później, po powrocie do Gorzenia podjął się również pracy w miejscowej papierni. Był dwukrotnie żonaty, miał czworo dzieci, a jego syn Jan, po śmierci ojca również zajął się rzeźbieniem. Wawro nie umiał czytać i pisać, a inspiracje do swoich prac czerpał ze sztuki kościelnej. Wiele zawdzięczał też drugiej żonie, która czytała mu żywoty świętych. Zdolności rzeźbiarskie ujawniły się u Wawry już w dzieciństwie, od najmłodszych lat strugał w drewnie. Do stworzenia drzeworytów namówił rzeźbiarza jego przyjaciel i swego rodzaju mecenas Emil Zegadłowicz. Sam Wawro nie był do końca przekonany do tej formy twórczości i tylko ze względu na Zegadłowicza wykonał cykl desek drzeworytniczych, z których większość weszła w skład teki tzw. "Piecątek beskidzkich". 13 klocków trafiło później do zbiorów Zegadłowicza. Dwa z nich znalazły się w nie znanej bliżej kolekcji krakowskiej, a pięć wykonanych w 1933 roku zakupiła Elma Pratt z International School of Art w Nowym Jorku. W czasie II wojny światowej 10 klocków z kolekcji Zegadłowicza trafiło do zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.
opracowanie dokumentu: Woźny, Anna, 2011.09.20,
instytucja: Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie
instytucja: Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie
Moja galeria / Loguj
Powered by Midas Browser ©
 |
 |
 |
Copyright © ArchInfo Powered by Midas Browser © |