datowanie odbitki graficznej:
po 1842?
opis:
Kompozycja dwustrefowa. W górnej części, pośrodku, statycznie ukazana Matka Boska przedstawiona jako Królowa Nieba, stojąca na półksiężycu, otoczona obłokami, promieniami i 8 gwiazdami. Maria w płaszczu z ornamentem roślinnym, wykonanym tonowo oraz w sukni ozdobionej sznurami korali z krzyżykiem (różaniec?). Głowa Matki Boskiej zwieńczona koroną, opromieniona. U jej stóp dwa aniołki w modlitewnej pozie. U góry wyłania się zza obłoków półpostać Boga Ojca z szeroko rozpostartymi rękami, z głową otoczoną trójkątnym nimbem. Górną część kompozycji ogranicza z trzech stron fantazyjnie podwieszona kotara, od dołu balustrada z tralkami, na której ustawione są rzędem lichtarze z płonącymi świecami. W narożach różane gałązki. W dolnej części kompozycji, na katafalku o kształcie mensy ołtarzowej spoczywa na tle stylizowanej kraty ciało Matki Boskiej adorowane przez dwa aniołki. Na tle mensy, pośrodku ukazany jest krucyfiks. Po obu stronach krzyża po trzy lichtarze ze świecami. Po bokach podwójne kolumny, dołem stopnie. Przy dolnej krawędzi napis i sygnatura drzeworytnika. Rewers: odcisk drzeworytu przebija na drugą stronę arkusza. Konturów podkreślone atramentem. Przy dolnej krawędzi ołówkiem napis - imię i nazwisko drzeworytnika.
motyw ikonograficzny:
anioł
,
Bóg Ojciec
,
grób Matki Boskiej
,
kotara
,
krucyfiks
,
kwiat (róża)
,
lampa
,
Matka Boska
,
świeca
stan zachowania: dobry
napisy i znaki:
G.RUBMATKIBOSKIKALWARYSKI: K.S:
,
(w dolnej części kompozycji)
Ksawery Stankiewicz
,
(rewers, w dolnej części kompozycji)
MARIA
,
(pośrodku kompozycji, w opromienionym okręgu)
numer inwentarza: 60013 MEK
uwagi:
Odbitka - wraz z innymi z warsztatu leżajskiego - odnaleziona została w 1982 r. w Żołyni u miejscowego stolarza. Zespół odbity z klocków, datowanych na lata 1842-1888, składa się z 9 odbitek. Niektóre z nich są ręcznie kolorowane. Analogiczna sygnatura autora: K.S. (Ksawery Stankiewicz) pojawia się także na drzeworycie przedstawiającym Matkę Boską Dzikowską, przechowywanym w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Łatwość w oddawaniu szczegółów postaci, prawidłowe proporcje oraz bogactwo rytów świadczą o dużej biegłości warsztatowej drzeworytnika.
Drzeworyt wykazuje bardzo duże podobieństwo z inną odbitką, pochodzącą ze zbiorów J.G.Pawlikowskiego, a przechowywanej obecnie we Lwowie (ECT.3035). Obie grafiki są zbliżonej wielkości, różnią je jedynie drobne elementy. Jeżeli przyjąć, że drzeworyt lwowski odciśnięty został z klocka, datowanego na lata 20. XIX w. (ostatnia cyfra w datowaniu słabo czytelna, prawdopodobnie "0"), to właśnie ta matryca lub wykonana z niej odbitka posłużyć musiały za wzór dla leżajskiego drzeworytnika, którego działalność przypadała na co najmniej dwie dekady później. W drzeworycie tym dostrzegalna jest większa swoboda w operowaniu światłocieniem, i biegłość w oddawaniu detali.